Jak donoszą źródła historyczne, wilki na Pomorzu wyginęły około 1850 r. Ostatnia wzmianka na temat wilków w okolicach Gdańska pochodzi z 1825 r. kiedy to Nadleśniczy Granzin z Pruskiej Karczmy urządził wielkie polowanie na wilka, który rzekomo zabił inspektora leśnego. Ten niegdyś bardzo liczny gatunek wzbudzał w ludziach strach i uznawany był za szkodnika. W związku z tym stosowano wszelkie możliwe metody zwalczania tego gatunku. Za każdego zabitego osobnika wypłacano sowitą nagrodę. Popularne były polowania z fladrami polegające na rozwieszaniu sznurów z kolorowymi skrawkami materiału na obszarze, na którym przebywały wilki. Fladry miały uniemożliwić wilkom ucieczkę i zapewnić łowcom oczekiwane rezultaty. Z tamtych czasów zachowała się mapa z planowanym przebiegiem takiego polowania (rys. 1.).

Rys. 1. Mapa z 1800 roku z naniesionym miejscem polowania z fladrami na wilki – okolice dzisiejszego Jodłowna.

     W konsekwencji nastąpił regres wilczych populacji, który z czasem doprowadził do całkowitego wymarcia gatunku w większości regionów Polski. W roku 1998 wilk objęty został ochroną prawną. Gatunek ten ma się coraz lepiej. Z danych GUS wynika, że w 2016 r. populacja wilka w Polsce wynosiła około 2139 osobników i była jedną z największych w Europie.
      Od pewnego czasu do Nadleśnictwa docierają informacje o obecności wilków na administrowanym przez N-ctwo terenie. W 2017 roku jedno z kół łowieckich wykazało obecność wilka w raptularzach inwentaryzacji zwierzyny. W tym roku wilki zaobserwowano w dziesięciu z dwudziestu trzech obwodów łowieckich znajdujących się na terenie Nadleśnictwa Kolbudy. Dotychczas większość obserwacji stanowiły wilcze tropy (rys. 2).

Rys. 2. Trop wilka (fot. Łukasz Chołody).

      W dniu 10.02.2018 r. chwilę po godzinie 22.00 w Suchej Hucie wilka zarejestrowała fotopułapka pana Dariusza Orłowskiego – członka Koła Łowieckiego „Cyranka”  w Gdańsku (rys. 3.).

Rys. 3 . Zdjęcie wilka z fotopułapki (D.Orłowski).

       Do niedawna wilki na terenie Nadleśnictwa pojawiały się okresowo – najprawdopodobniej podczas migracji na zachód. Stała obecność wilków na tym terenie niewątpliwie wpłynie na liczebność i strukturę wiekową populacji innych gatunków jak sarna, jeleń (rys. 4) oraz dzik.

Rys. 4. Cielę jelenia zagryzione przez wilki, znalezione na terenie Leśnictwa Trzepowo.

Opracowanie: Agata Murawska