Przez okoliczną ludność zwane „kamiennym Weselem". Legenda głosi, że w zamierzchłych czasach jechał orszak weselny z kościoła w Żukowie do Karczmy w Trątkownicy. Weselnicy zamarudzili po drodze i byli bardzo spóźnieni. Zniecierpliwione kucharki przygotowujące przyjęcie wypowiedziały życzenie „Abyście się wszyscy w kamień zamienili" W tym momencie całe wesele, jadące przez las skamieniało.

                W rzeczywistości kamienne kręgi i kurhany stanowią cmentarzysko - namacalny ślad bytności na tych terenach plemienia Gotów. Dzięki spisanym  w czasach rzymskich kronikom wiemy, że lud Gotów osiedlił się u ujścia Wisły (Gothiskandza) około I wieku n.e. przypływając na trzech statkach z wyspy  Skandza, czyli ze Skandynawii, która w starożytności uważana była za wyspę. Historyk rzymski Jordanes zapisał, że ich wodzem był Berig, natomiast piąty król Filimer poprowadził Gotów poprzez bagna (teren Polesia) do żyznej krainy Oium (nadczarnomorskie stepy).

W lasach leśnictwa Babi Dół w latach 1978 – 2015 zespół archeologów pod przewodnictwem prof. dr hab. Magdaleny Mączyńskiej przebadał i zrekonstruował cały teren cmentarzyska Gotów. Do dziś nie udało się jednak zlokalizować osady, którą zamieszkiwali pochowani w kurhanach ludzie.

Czym właściwie są kamienne kręgi? Z badań archeologicznych wynika, że stanowią jeden z rodzajów pochówków. Sagi z okresu wikingów natomiast wspominają o konstrukcjach z podobnego co w Babim Dole okresu opisując kamienne kręgi nazwą „thing. Z ich treści dowiemy się, że były to miejsca spotkań starszyzny, obrad i sądów lokalnych społeczności.

- materiał na podstawie opracowania prof. dr hab. Magdaleny Mączyńskiej